I QUALIFIED NET EXAM

I am indeed pleased to tell all my blog readers that i qualified NET Exam in English. It was a necessary evil as they say and i have cracked it. It is the grace of God and of Dnyaneshwar Maharaj(Mauli) and i want to remain indebted to them.

More Interstingly i have just been to 7days Delhi on the sponsered Visit by the Department of English of Our Department. I have given a lecture on John Donne's Poetry to the Postgraduate students of Bharati Vidyapeeth's Delhi Campus. In that visit i have met Dnynpeeth Lauret Prof .Dr. Satyavrat Shastri, a world reknown sanskrit writer. It was indeed previledge to be with him for three hours and discussion in sanskrit.
Hereafter i will b concentrating on spreading of Sanskrit Language and Warkari Literature with the help of English Language. May God shower his unabounding Grace.

At this juncture i want to  specially  mention the love and care of Dr.Shirish Chindhade. He is the man who invented me. He was with me all the while.i can not thank him enough as he is the fatherly figure for me.A real "God Father". The Help of Dr. Vivekanand Rankhambe who was with me in my bad times and helped me every now and then to concentrate on Net exam studies in hectic schedule of Bharathi Vidyapeeth. Our Head of the Department Dr.R.S.Zirange who was also with me to support. When i am working here i have the feeling of working in my Family.
Special mention is also necssary of the two towering personalities Shri. Shrinwas Deshmukh and Mr.Ramesh Ghotikar of Vidyarthi Sahayak Samiti who were like local guardians of mine. Hundreds of students of Samiti and wellwishers of mine is the only asset i have.

Since two years i have been preparing for this exam with my two friends: Shreekant Susar and Shreeniwas Pawar. Both of them already qulified Net and Set respectively. I was under crushing weight of passing this exam. The circumstances were not favourable and even nearest and dearest people had stareted to depart. The Grace of Mauli was always with me and still it is showering on me with its benign sanctity.

Interestingly, my friend Shreekant had dreamt that i have qulified the exam before three days of declaration of the result. I think Patience is the most valuable asset one should possess. As Milton Said :
"They also serve who only stand and wait."

My entire family and all my Samiti Friends have received my result with utmost joy.
Now i am ready to do research in my favourite field like Indian culture, Sanskrit Language and Literature Foreign Languages, Marathi,Urdu gazals,Warkari Literature, Kirtan Pravachana and all other things.

God is Great.!

Delhi Visit on the Cards

This photo is with Prof.Dr. Satya Vrat Shastri, noted Sanskrit writer and Dnayanpeeth award winner poet. He lives in Delhi. I met him in my Delhi Visit. He has started writing Poems in Sanskrit  when he was just 13. A true genius. 

I am indeed pleased to announce  all my blog readers that I am going to Delhi by aeroplane.
This Visit is sponsored by Dept. of English, Yashwantrao Mohite College, Pune, especially Dr. Viviekanand Rankhambe is instrumental for the same.
JNU Central University Library Visit and the purchase of books of Rs. 30,000/- is expected.
I am going to live at Bharati Vidyapeeth's Delhi Campus "Paschim Vihar". I am very much excited for this visit. 

My Two Gazals has been selected by Bhimrao Panchale for an Anthology of Gazls

सांगण्यास अत्यानंद होतो कि माझ्या दोन मराठी गजल भीमराव पांचाळे यांच्या '' सुरेश भटानंतर मराठी गजल " या संग्रहासाठी निवडल्या आहेत।

मातृदिनानिमीत्त वैभव जोशींची गझल.

आयुष्याला घाबरण्याचा स्वभाव नाही आई

तुझ्याविना पण जगावयाचा स्वभाव नाही आई/

दारावर पाटीच्या जागी “आई”लिहिले आहे

याहून कुठले साजेसे नावगाव नाही आई/

काय करू जर डोळे मिटता जिवंत मूर्ती दिसते

माझा दगडी देवांशी बेबनाव नाही आई/

तुला पाहूनी झुलणारी ती तुळस वाळूनी गेली

बाकी ह्या अंगणी फ़ुलांचा आभाव नाही आई/

छप्पर होते तुझे तोवरी वादळ तुडवीत होतो

आता साध्या फ़ुंकरीपुढे निभाव नाही आई/

एक तुझे ते असणे होते एक तुझे ते नसणे

या जगण्यावर दुसरा कुठला प्रभाव नाही आई/

काफ़ीया किती सिध्दहस्तपणे वापरता येतो ते वैभव जोशी या गझलेत दाखवतात. महाराष्ट्र साहित्य परिषदेत १३ तारखेच्या कवीसंमेलनात सादर झालेली ही गझल.

या झोपडीत माझ्या

राजास जी महाली,सौख्ये कधी मिळाली,
ती सर्व प्राप्त झाली,या झोपडीत माझ्या //

महाली मऊ बिछाने,कंदील शामदाने,
आम्हा जमीन माने ,या झोपडीत माझ्या //

भूमीवरी पडावे ,ता-यांकडे पहावे,
प्रभूनाम नित्य गावे, या झोपडीत माझ्या //

स्वामीत्व तेथ त्याचे, तैसेचि येथ माझे,
माझा हुकूम गाजे,या झोपडीत माझ्या //

महालापुढे शिपायी, शस्त्र सुसज्ज राही,
दरकार तीही नाही,या झोपडीत माझ्या //

जाता तया महाला,“मत जाव” शब्द आला,
भिती न यावयाला,या झोपडीत माझ्या//

महालात चोर गेले,चोरून द्रव्य नेले,
ऐसे कधी न झाले,या झोपडीत माझ्या //

पहारे आणि तिजो-या, त्यातून होती चो-या,
दारांस नाही दो-या,या झोपडीत माझ्या //

महाली सुखे कुणा ही ? चिंता सदैव राही,
झोपेत रात्र जाई,या झोपडीत माझ्या //

येता तरी सुखे या,जाता तरी सुखे जा,
कोणावरी न बोझा, या झोपडीत माझ्या//

चित्त्तात अन्य रामा, ह्रदयी उदंड प्रेमा,
येती कधी न कामा,या झोपडीत माझ्या //

पाहून सौख्य माझे,देवेंद्र तो ही लाजे,
शांती सदा विराजे,या झोपडीत माझ्या //

वाडे महाल राने,केले अनंत ज्याने,
तो राहतो सुखाने,या झोपडीत माझ्या //

तुकड्या मती स्फ़ुरावी, पायी तुझ्या रमावी,
मूर्ती तुझी रहावी, या झोपडीत माझ्या //


                                                   राष्ट्रसंत तुकडोजी महाराज


A renown social reformer and the author of famous ''Gram-Geeta" Tukdoji Maharaj has written this delicate peace of poetry. The beauty of poem lies in the choice of words and in the sustained comparison between the luxuries of sophisticated life and the rustic life of poor folks.My brother Vishnu used to hum this poem when i was just a child. 
भूमीवरी पडावे ,ता-यांकडे पहावे,
प्रभूनाम नित्य गावे, These colloquial phrases are so effective and reminiscent of my childhood when we used to sleep on terrace and see the galaxy of glimmering stars. The childhood memories run riot in my mind when i read this poem  in 'Lokrajya Magazine', which has been given by Shripad Joshi.

सुंदर संस्कार व स्वाध्याय मंडळ, नाशिक यांच्या वतीने “रूग्वेद-दर्शन” या त्रैमासिकाचा प्रकाशन सोहळा संपन्न

सुंदर संस्कार व स्वाध्याय मंडळ, नाशिक यांच्या वतीने “रूग्वेद-दर्शन” या त्रैमासिकाचा प्रकाशन सोहळा दि. २९/०४/२०१२ रोजी एस.एम. जोशी सभागृह, नवी पेठ येथे नुकताच संपन्न झाला. या कार्यक्रमाला प्रमुख अतिथी म्हणून ज्येष्ठ वेदाभ्यासक  मा.श्रीकांत बहुलकर , भांडारकर प्राच्यविद्या संशोधन संस्थेच्या माजी मानद सचिव मा. सरोजा भाटे अध्यक्ष म्हणून लाभल्या होत्या. अवलोकनच्या संपादिका मा. वर्षा देवकर आणि अतिथी संपादक म्हणून पुणे विद्यापीठातील संस्कृतचे प्राध्यापक मा. रविंद्र मुळे आणि संस्थेचे संस्थापक अध्यक्ष मा.नाना देशपांडे हे उपस्थित होते.कार्यक्रमाचे सुत्रसंचालन प्रशांत धर्माधिकारी यांनी केले.

महंत चरणदासजी महाराजांच्या प्रतिमापूजनाने व दीपप्रज्वलनाने कार्यक्रमाची सुरुवात झाली.

वेदांची अविरत साधना करणा-या वेदमूर्ति गणेश कृष्ण गुरूजी व वेदमूर्ति दंडगे गुरुजी या दोन घनपाठी वैदिकांचा सत्कार करण्यात झाला.

मा. श्रीकांत बहुलकर म्हणाले की, वेदांचे अध्ययन हे मौखिक परंपरेने (oral Tradition) झाले आहे. मॅक्स मुलर आदि जर्मन तत्ववेत्यांनी वेदांबद्द्ल केलेल्या उल्लेखनीय कामांची दखल घेत पंडीत सातवळेकरांनी केलेल्या कामचाही विशेष गौरव त्यांनी केला.’विद’ या संस्कृत धातुपासून निर्माण झालेल्या Vidio व visual अशा ईंग्रजी शब्दांशी त्याचं नातं अधोरेखीत केले.

वेदांचा प्रचार व प्रसार हे काम करत असलेल्या संस्थांचा उल्लेख करंत पुढील काळात वेदांचे काम फ़ार आशादायी पध्द्तीने पुढे चालु ठेवण्याकडे बहुलकरांनी

 निर्देश केला.

सरोजा भाटे यांनी संस्थेच्या कामाला शुभेच्छा दिल्या व संस्कृत व वैदिक ग्रंथांचा अभ्यासपूर्ण मागोवा घेत ग्रंथनिर्मिती करावी असे निर्देश केले.

अध्यक्षीय भाषणाच्या सुरूवातीला त्यांनी निवेदक म्हणून तोंडभरून कौतुक केलं. आद्य शंकराचार्यांच्या कालखंडातील मंडणमिश्राच्या दारातल्या पोपटाची त्यांनी मला उपमा दिली. अर्थात मी त्याचा आनंदाने स्विकार केला व माऊलींच्या शब्दात म्हणालो

का बालक बोबडा बोली/ का वाकुडा विचुका पाऊली//

ते चोज करूनी माऊली / रिझे जेवी//

तैसा मी तुम्हाप्रती/ चावटी करीतसे बाळमती/

परी तुम्ही संतोषा ऐसी जाती/ प्रेमाचिया //

मला अनपे्क्षित सत्कार मा. बहूलकरांच्या हस्ते झाला. भाटे मॅडमनी कौतुक केलं.

पूण्यात हा माझा पहीला कार्यक्रम व निवेदनाचा म्हणून देखील पहीलाच.

विद्वानांच्या मांदियाळीत फ़ार आनंद वाटला.

विद्यार्थि सहायक समीतीचे पर्यवेक्षक मा. श्रीनिवास देशमुख व Y.Mohite महाविद्यालयाचे ईंग्रजी विभागप्रमुख मा.राजाराम झिरंगे पालक म्हणून उपस्थित होते.

अर्थात रविंद्र मुळे सरांनी ही संधी दिली व ते त्यांच्याच कृपेने सिध्दिस गेले अशी भावना माझ्या अंतरंगात आहे.

'बाबू band बाजा'

असा कसा जीव बाई दो-याले विनावा/

सुखाची घागर त्याले मातीचा गिलावा//

तोलाचं बोलण बाई तोलाचं जगण/

सुखात राहुदे हेच थोडसं मागण //

पाठी पोटाले बांधून बाई दु:खाची वरात/ 

किती पदराले गाठी अन अंधार घरात //

कवी प्रकाश होळकर 

('बाबू band बाजा' )

 फिल्म  मधून साभार

चित्रपट आवर्जून पहाण्या सारखा आहे 

अवश्य पहा.

मस्त.

थेट केला न वार लोकांनी

थेट केला न वार लोकांनी

 लावले फक्त दार लोकांनी 

श्वास राहू दिला जगायाला

 स्वप्न नेले हुशार लोकांनी

शब्द साधेच वागले माझे

 फार केला विचार लोकांनी 

वैभव जोशी 

नेमक्या शब्दात कमाल अर्थवत्ता भारलेले शब्द . जगण किती बारकाव्याने अभ्यासालय या माणसाने.

वा वा वा !!!!!!!

ओल्या वेळूची बासरी वाजवणारा प्रेषित गेला On the Demise of Grace.

झाडांची घरटी होती ते झाड तोडले कोणी?
प्रत्येक ऒंजळीमागे असतेच झ-याचे पाणी /

Yesterday, Noted Marathi Poet Manik Godghate popularly known as "Kavi Grace" has paased away. Recently i have witnessed him in Deenanath Mangeshkar Hospital,Pune. The way he wrote poetry was utterly new in Marathi. i have listened his poetical speeches in Tilak Smarak Mandir on "Kalawantach Granthmarg".
He  has quoted his line.
घर थकलेले सन्यासी हळुहळु भिंतही थकते
आईच्या डोळ्यामध्ये नक्षत्र मला आठ्वते

I think a kind of Modernist thought has been imported to Maathi as he was influenced by Rilke's poetry.one can easily meet Dnyaneshwar, Meerabai, Tukaram,Galib,Sufi Poetry,Mahanubhav saint Poetry and Excellent quotes of English Poetry, in his lectures.
some of his famous lines are always on the tip of every Marathi reader. His poem which has been adapted as the title song of mMarathi Serial Mahashweta, is one of my favourite lines .  This poem is the solace of my mind.
भय इथले संपत नाही मज तुझी आठवण येते
मी संध्याकाळी गातो तू मला शिकविली गीते
ते झरे चंद्र सजणाचे तीधरती भगवी माया
झाडांशी निजलो आपण  झाडात पुन्हा उगवाया
तो बोल मंद हळवासा आयुष्य स्पर्शुनी गेला
सीतेच्या वानावासातीला जणु अंगी राघवशेला
स्तोत्रात इंद्रिये अवघी गुणगुणती दु:ख कुणाचे
ते सरता संपता नाही चांदणे तुझ्या  स्मरणाचे

We Really miss a true poet.

जब यही जीना है तो फ़िर मरना क्या है

शहरकी इस दौडमे दौडके करना क्या है.
जब यही जीना है तो फ़िर मरना क्या है
कब डूबते हुए सुरजको देखा था याद है

कब जाना था शामका गुजरना क्या है.

मोबाइल landलाईन सब की भरमार है

लेकिन जिग्री दोस्तोतक पहुंचे ऎसी तार कहा है

इंटरनेटसे दुनियाकेतॊ टच मे हैलेकिन  पडोसमे कौन आया है जानते तक नही

अब रेतपे नंगे पाव टहलते क्युं नही

१०८है च्यानल फ़िर दिल बहलते क्यू. नही

सिरियलके किरदारोका सारा हाल है मालुम
पर मा का हाल पुछनेकी फ़ुरसत कहा है

पहली बारीश मे ट्रेन लेट होनेका डर है

भूल गये भीगते हुए टहलना क्या है

जगनं इतकं रटाळ का झालंय या पिढीचं व त्याला काही पर्याय नाहीच कि काय अशी परिस्थिती आहे.

असह्य जगणं सुसह्य करू या. चला आजपासून नवा श्वास घेवू या.

S L Bhayrappa's "Aavaran"

It has been looked upon as "The Da Vinci Code" of India. The research which is at the back of this novel is stupendous. The cultural history of India has been depicted as the constant Flux of Islamist Invasion,cruel encounters, breaking of temples and Ziziya.
The Title AAVRAN underlines the much debated issue in Indian Phiosophy as Vedanta propagated by Adi Shankaracarya. 
it was a thrill to go through it.
A detailed analysis is expected and i am going to write it very soon.

भीमराव पान्चाले

तू भी मेरे साथ नहीं है /
ये तो अच्छी बात नहीं है //
भेस फकिरोका है लेकिन /
झोलीमें खैरात नहीं है //
वादा करना और निभाना /
तेरे बस की बात नहीं है /
सिर्फ  नसीम इनसान हुं मै तो /
मेरी कोई जात नहीं है //

कल भीमराव पान्चाले की ग़ज़ल सुनने आज़म कंप गया था./बहुत अच्छा लगा / महाराष्ट्र उर्दू अकादमी के जानिबसे वो कार्यक्रम था / जनाब वाकर शैख़ जो की महाराष्ट्र बैंक के अधिकारी है वे भी आये थे /उन्होंने कहा की पुणे में उर्दू की क्लास शुरू होगी /

अप्रतिम था

National Conference On "Influence of the Ramayana and the Mahabharata on Indian English Litereture"

Ugc sponsered National Conference On "Influence of the Ramayana and the Mahabharata on Indian English Litereture" is scheduled on 20 and 21 Feb.at Bharati Vidyapeeth's Yashwantrao Mohite College,Pune.
Chaturvedi Swami is going to bless the Conference with his Lecture.
All are cordially invited.
here is an excerpt of editorial
"
It is needless to say that the Ramayana and the Mahabharata transcend the description of mere classics or classical literary texts. They are the very well-springs of unfailing and everlasting inspiration; they are an ever-shining beacon light for artists, writers, for the historians, for the critics and the exegesists as also for the nondescript common man in this country. We have learned our philosophy, our morality, our and ethics, our aesthetics, manners, mores and etiquette ,and as matter of fact -a whole way of life from these very writs. For the man of letters they are the fountain heads of archetypes of myth, allusion, form motif and idiom, irrespective of the mindboggling diversity of details of cultures and languages across this vast and ancient land of ours. They are our breath and lifeblood that have guided and sustained us over ages together, through our ecstasies and agonies, triumphs and failures, hopes and despairs ,and have always shown us the right way of life when emergencies emerged. The Ramayana is held as the celebration of ideals in all walks of life, and especially in human relationships, creating paragon s of personalities: parent children, father-sons, mothers-sons, husband-wives, brothers-sisters, masters-servants, guru-shishya, ruler-ruled, friendships and so forth. On the other side, the Mahabharata presents life in its stark and naked realities full of faults and foibles, avarice and animus, trickery and stratagem, duplicity and diplomacy, lust and lechery, selfishness and sacrifice, retribution and retreat, temptations and machinations, conspires and candidness, and in fact the very way humans live and love, hate and kill : warts and all, so to say.
These two epics have established living and lasting traditions that have been closely relevant to all ages and times to date. One is aware that have been closely relevant to all ages and times to date. As it is rightly said in the Mahabharata :
यदिहास्ति तदन्यत्र यन्नेहास्ति न तत् क्वचित् //(१/६२/५३)

One is aware that despite piles on piles of scholarly interpretations, critical commentaries , artistic adaptations and countless creative engagements, the two epics still remain inexhaustible , finding their reflections and refractions, imitations and images in all literatures of India ,including Indian writing in English. To explore all these reflections and engagements is an impossible venture. Even so, it is our effort to revisit the depths of these two icebergs with reference to Indian Writing in English during the present seminar. We have already approached the scholars and specialists to guide us as resource persons. All the same we are aware that many teachers of Indian writing in English in the country have their own interesting and original observations to offer.

 The sub-themes of the seminar:

1. Reflections of characters from these classics
2. Plot structure
3. Human relationship, human psychology
4. Retelling of these epics.

5. Influences on governance, leadership and lifestyle etc.

6. Ethical and cultural foundations

7. Recreations of contemporary ethos

8. Translations and trans-creations of these epics

9. Understanding of these epics from aesthetic values

10. The Ramayana and the Mahabharata epics

11. Influence of style and language

12. Virtues and Vices: the moral and immoral standards

13. Social and political administration, family issues

14. Representations of the downtrodden

15. Controversies and intrigues
16. World-view and philosophy

 We are very delighted to put on the record that different scholars from various states in the country have gathered together to deliberate on the relevant issues of the seminar. We have got an immense response in the form of 43 full research papers and 83 abstracts from almost every part of the country for instance, Arunachal Pradesh, Andhra Pradesh, Tamilnadu, Delhi, Karnataka, Maharashtra etc. We are equally happy that eminent resource persons have also been associated in the entire proceeding of this academic exercise.

We owe a great debt of gratitude to the warm and huge response to the present seminar. It will surely work as ‘driving force’ in the organizing of upcoming literary ventures.

Related articles

• http://anandsp1.wordpress.com/2012/02/14/srimad-ramayana-pravachana-nanganallur-srs-mutt/ (anandsp1.wordpress.com)

Nirmano ke Pavan yug me.निर्माणों के पावन युगमे

निर्माणों के पावन युगमे हम चरित्र निर्माण न भूले
स्वार्थ साधना की आंधीमे वसुधा का कल्याण न ना भूले 


माना अगम अगाध सिन्धु है संघर्षो का पार नहीं है
किन्तु डूबना मजधारोमे साहस को स्वीकार नहीं है
जटिल समस्या सुलाझानेको नूतन अनुसन्धान ना  भूले 


शील विनय विनय आदर्श श्रेष्ठता  तार बिना झंकार नहीं है
शिक्षा क्या स्वर साध सकेगी ? यदि नैतिक आधार नहीं है
कीर्ति कौमुदी की गरिमा में संस्कृति का सम्मान न भूले


आविष्कारों की कृतियों में यदि मानव का प्यार नहीं है

सृजन हीन विज्ञान व्यर्थ है यदि मानव का प्यार नहीं है

भौतिकता के उत्थानोमे , जीवनका उत्थान न भूले.

it is the most  of inspiring song i ever heard.

the optimism is loaded in the song . the spiritual development is highlighted here. we shold sacrifice it for the material prosperity. The line

''भौतिकता के उत्थानोमे , जीवनका उत्थान न भूले''

is excellent one.

koi ye kaise bataye ke vo tanha kyon hai

कोई ये कैसे बताये के वो तनहा क्यों है
वो जो अपना था वो ही और किसी का क्यों है
यही दुनिया है तो ऐसी ये दुनिया क्यों है
यही होता है तो आखिर यही होता क्यों है


इक ज़रा हात बढाये तो पकड़ लेना तुम 
उसके सिने में समा जाए उसकी धड़कन
इतनी कुर्पत है तो फासला इतना क्यों है


दिले बरबाद से निकला दे अब तक कोई 
इक लूटे घर पे दिया करता है दस्तक कोई
आस जो टूट गयी फिरसे बताता क्यों है


तुम मसर्रत का कहो या इसे गमका रिश्ता 
कहते है प्यार का रिश्ता है जनमका रिश्ता 
है जनमका जो वो रिश्ता तो बदलता क्यों है.


The ideas dealt in this gazal are perennial one. The entanglements of life find its memorable utterance in it.
The gazal has been used very rightly in the film Arth by Mahesh Bhat.
we can find ''objective correlative'' for the emotions of Shabana Azmi.
utterly marvelous