The rain of immortality

i am in the class waiting for prof.Abhynkar sir,who teaches us French.In first photo u can see my French friends :Avinash Bhatt and Gajendra Pardhe. and its Class room complex of Commerce Dept. of  Pune University.
i suddenly recalled by Suresh Bhat's Gazal and wrote it immidiately on the board.
actually we were ruminating on the examinations and the preperations of the same.Probably i am planning to write my blog in french.Let us See...
We are quite enjoying the venture.
Au revoir.........

French recitation Competetion in Ranade Institute.

I have just participated in the annual function of French Recitation Competetion organised by Ranade Institute,which is the dept of PuneUniversity for Foreign Languages.
"Au Claire de la lune
Mon ami Pierrot
prete moi ta porte
pour ecrir mot.":
It was an annonymous poem,perhaps a folksong.
There was a performance of French Drama in which i have played a role of colligiate boy namely Rene.our group done well.Now we are having Prof .Ravindra Abhyankar as French Teacher.he is a scholar of Language and more importantly knows the student psychology.
Let us seee..
काल समितीमध्ये माजी विद्यार्थी मेळावा झाला.
अंकुर मध्ये माझी गजल प्रकाशित झाली..
सध्यातरी बरा आहे.

व्हॅलेंटाईन डे विशेष ,

धुंद त्या प्रत्येक क्षणीचा भाव शोधत राहीलो /
मी तिची कातर स्वरांनी साद मागत राहीलो //

मज कळेना ही अशी चैतन्यवेली लुप्त का ?
पण नव्याने उमलना-या पालवीवर भाळलो //

पालवी नवी फ़ुटत असताना मला ती बोलली /
बोलली नाही मला ती बोलताना भासली //

ती नजाकत ती सुरावट का मला भावून गेली /
मी तिला कोमल फ़ुलांनी गंधाळताना भासलो /

स्पष्ट सांगून टाकल्या मी कहाण्या माझ्या व्यथांच्या /
अन तिच्या कोमल अशा त्या लोचनांतून तरळलो/

मेघदूताला तरीही ठेवलेले सोबतीला /
त्या खुळ्या यक्षासवे आयुष्य मोजत राहीलो //

i am very much happy to tell my all blogreaders that Daily Sakal has recently published my Gazal on the special occasion of Valentine Day 14 Feb 2011 in uth tube suppliment..The gazal was already published by me on this blog entitled Sanj Diwani.
the obove gazal is my tribute to this auspicious day.
Happy Valentines Day

माझी पहिली उर्दु गझल.

मयकशी आंखोंसे छलकता रहा रातभर प्यार यूं ही.
 अधुरा बेकरारसा तडपता रहा रातभर यूं ही.

वो आखोमे निंदको समाए हुए ,मै उनको आखोंमे,
इक झिलमिलाती हुई नजरको तरसता रहा रातभर यूं ही.

लफ़्ज खामोश थे बोलती रही वो कमसीम नजर,
उनकी करवटोंको बदलनेकी राह तकता रहा रातभर यूं ही.

डोळे दीपवून टाकणा-या यावनी सौंदर्याच्या मस्तानी अदांमधून अंत:प्रेरणेने आलेल्या काही ओळी.
अगदी हाताशी आलेल्या चंद्र्कोरीला जवळ घेवू न शकलेल्या व हवाहवा वाटणा-या त्या धुंद रात्रीच्या प्रवासाला विसरणे कसे शक्य होईल.

चुकलेले कोकरू.

दोष कुणाचा ,तूच पहा, नकळत झाल्या चुका :
वाट शोध शोधली :शेवटी थकून बसलो मुका .ऐल कळेना ,पैल दिसेना :बघ ,सापडलो इथे
गहन घोर तिमिरात एकला बन –ओसाडीमधे .

कुणीच नाही काय नेणत्या पतिताला आसरा ?
कुठेच नाही दिसत ,अरेरे बुड्त्याला कासरा
घरट्याखाली पडले इवले बीनपंखी पाखरू/
हुरहुर बघते कळपामधले चुकलेले कोकरू /


तळमळलो ,व्याकुळलो ,आणिक सभोवार देखिले;
हाक घातली पुन्हा पुन्हा पण पडसादच ऐकले .
जिवास होता तुझा भरवसा :फ़ोल ठरविलास ना
उमेद खचली आणि तनूची निमालीच चेतना.


मायमाउली, नकोस हयगय गरिबाविषयी करूं
चुकलो असलो तरी शेवटी तुझेच मी लेकरू.
                                                   ना घ. देशपांडे.


Yesterday i have purchased a book of poetry in marathi namely ’शीळ’ by noted marathi poet N.G.Deshpande.The lighter vein of the book deals manely with love.
The above poem deals with persuading vein to ask for excuse..
The very touchy atmaosphere shocks the readers.
i hope all the blog readers will enjoy it

मानस माझे

मानस माझे दाटून तेंव्हा आले होते /

अंत:करणी ओथंबून दव आले होते//

जिला ठेविले जपून सुगंधी अत्तरदाणीत/
कसे हे तीक्ष्ण फ़ुलांनी केले होते//

 चुका नेहमी होती, जाती ठेवून जखमा /
जखमांनाही आता कसे कळवळले होते//


मी केलेला गुन्हाच नव्हता रडण्यापडण्याजोगा/
गोंधळ करूनी तूच तयाला मोठे केले होते//

फ़ार वाटले होते तिजला फ़ुटेल पाझर आता/
उत्तर नकी होता माझे गणितंच चुकले होते//

समोरच्याने जरीही आता समज दाविली थोडी/
हातामधूनी निसटंत जगणे कधीच गेले होते//

सगळे साले स्वार्थासाठी लचके तोडून गेले /
स्वच्छ भावनांशी जणु त्यांनी सुतक पाळले होते//

हा एकाकी होऊन गेला प्रशांतेने सागर ./
तरंग उठला एक तरीही गलबलल्यागत होते//

दसरा व चतुश्रृंगी देवीसमोरची रांग ...............

 दाटून आली कातरवेळी सांज दिवाणी/
तव अधरांना चुंबून गेली सांज दिवाणी/

नवरात्रीही झाल्या आता असह्य मजला/
दर्शनरांगां खट्याळ हसते सांज दिवाणी/

संध्यावंदन करण्या नदीतटी संन्यासीगण /
भूलवून जाते त्यांना सुध्दा सांज दिवाणी/

संध्याकाळी सजणा-या त्या रातराणीला/
हिंदोळ्यावर खेळवते ना सांज दिवाणी/

मग एकाकी होतो आपण म्लाण मुखाने/
आठवत जाते तिच्या मिठीतील सांज दिवाणी/

नटून थटून मग कुणी एकटे निघते तिकडे/
वाट पाहते त्याच्याही आधी सांज दिवाणी/

छान , मोकळ्या अवखळणा-या केसांमधल्या/
गज-याशी त्या झोंबत असते सांज दिवाणी/

चुडीदार मग बहरून येतो तिने घातला/
तिच्यासवे मग बहरत जाते सांज दिवाणी/

दूरूनच दिसते येताना ती मंदगतीने/
त्यालाही मग अवचित डचते सांज दिवाणी//

प्रथम दिलेल्या पत्राचा मग दरवळ येतो/
तिच्या तोंडूनी अवखळ हसते सांज दिवाणी //

थरथरनारा हात पुन्हा मग ऊरी विसावे/
मंतरते त्या स्पंदानांही सांज दिवाणी/

सात्विक स्नेहा दिली कितीही दूषणे त्यांनी/
त्यांना सुध्दा पूरून उरते सांज दिवाणी/
This idea of writing Gazal came to me when i was struggling to get in to the long line of Chatushringi devotees. i immidiately came out of that fuss and reached my hostel.i suddenly went to the memory line of Ambajogai where i was habituated to the Yogeshwaari Devi,which is the abode of Bhagvatee.
this simple plot striked me to write gazal which is being a lietmotief .
How a wonderful evening (Saanj) make everyone restless and how we feel the sense of incompleteness ,when we do not find companion to share the musty thrill of evening. it is not only the celebration of fullness of companionship but the inherent instinct of man to share the agony and ecstasy of mind.
The marathi song "सांज ये गोकुळी "sung by Lata Mangeshkar is the stimulus to write this gazal. hope it will be the gift for Diwali and Daaara for all my blog readers.