मातृदिनानिमीत्त वैभव जोशींची गझल.

आयुष्याला घाबरण्याचा स्वभाव नाही आई

तुझ्याविना पण जगावयाचा स्वभाव नाही आई/

दारावर पाटीच्या जागी “आई”लिहिले आहे

याहून कुठले साजेसे नावगाव नाही आई/

काय करू जर डोळे मिटता जिवंत मूर्ती दिसते

माझा दगडी देवांशी बेबनाव नाही आई/

तुला पाहूनी झुलणारी ती तुळस वाळूनी गेली

बाकी ह्या अंगणी फ़ुलांचा आभाव नाही आई/

छप्पर होते तुझे तोवरी वादळ तुडवीत होतो

आता साध्या फ़ुंकरीपुढे निभाव नाही आई/

एक तुझे ते असणे होते एक तुझे ते नसणे

या जगण्यावर दुसरा कुठला प्रभाव नाही आई/

काफ़ीया किती सिध्दहस्तपणे वापरता येतो ते वैभव जोशी या गझलेत दाखवतात. महाराष्ट्र साहित्य परिषदेत १३ तारखेच्या कवीसंमेलनात सादर झालेली ही गझल.