चुकलेले कोकरू.

दोष कुणाचा ,तूच पहा, नकळत झाल्या चुका :
वाट शोध शोधली :शेवटी थकून बसलो मुका .ऐल कळेना ,पैल दिसेना :बघ ,सापडलो इथे
गहन घोर तिमिरात एकला बन –ओसाडीमधे .

कुणीच नाही काय नेणत्या पतिताला आसरा ?
कुठेच नाही दिसत ,अरेरे बुड्त्याला कासरा
घरट्याखाली पडले इवले बीनपंखी पाखरू/
हुरहुर बघते कळपामधले चुकलेले कोकरू /


तळमळलो ,व्याकुळलो ,आणिक सभोवार देखिले;
हाक घातली पुन्हा पुन्हा पण पडसादच ऐकले .
जिवास होता तुझा भरवसा :फ़ोल ठरविलास ना
उमेद खचली आणि तनूची निमालीच चेतना.


मायमाउली, नकोस हयगय गरिबाविषयी करूं
चुकलो असलो तरी शेवटी तुझेच मी लेकरू.
                                                   ना घ. देशपांडे.


Yesterday i have purchased a book of poetry in marathi namely ’शीळ’ by noted marathi poet N.G.Deshpande.The lighter vein of the book deals manely with love.
The above poem deals with persuading vein to ask for excuse..
The very touchy atmaosphere shocks the readers.
i hope all the blog readers will enjoy it